باز باران

پاییز هم تموم شد و ما همچنان در حسرت خواندن

 شعر کودکی خودمان: باز باران با ترانه با گهرهای .....................

باران که می بارد تو می آیی            بارانِ گل ، بارانِ نیلوفر
         باران ِمهر و ماه و آئینه               بارانِ شعر و شبنم و شبدر      


باران که می بارد تو در راهی            از دشت شب تا باغ ِ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز             با ابر و آب و آسمان جاری


غم می گریزد ، غصه می سوزد        شب می گدازد ،سایه می میرد
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد.....           تا شعر باران تو می گیرد........


از لحظه های تشنه ی بیدار             تا روزهای بی تو بارانی
غم می کُشد ما را و می بینی         دل می کِشد ما را تو می دا نی.....